از دفتر خاطرات يک دوشيزه
13 اکتبر: بالاخره بخت، در خانه‌ي مرا هم کوبيد! مي‌بينم و باورم نمي‌شود. زير پنجره‌هاي اتاقم جواني بلند‌قد و خوش‌اندام و گندم‌گون و سياه چشم، قدم مي‌زند. سبيلش محشر است! با امروز، پنج روز است که از صبح کله‌ي سحر تا بوق سگ، همان‌جا قدم مي‌زند و از پنجره‌هاي خانه‌مان چشم بر نمي‌دارد. وانمود کرده‌ام که بي‌اعتنا هستم.
15 اکتبر: امروز از صبح، باران مي‌بارد اما طفلکي همان‌جا قدم مي‌زند؛ به پاداش از خود گذشتگي‌اش، چشم‌هايم را برايش خمار کردم و يک بوسه‌ي هوايي فرستادم. لبخند دلفريبي تحويلم داد. او کيست؟ خواهرم واريا ادعا مي‌کند که «طرف»، خاطرخواه او شده و بخاطر اوست که زير شرشر باران، خيس مي‌شود. راستي که خواهرم چقدر ساده است! آخر کجا ديده شده که مردي گندم‌گون، عاشق زني گندم‌گون شود؟ مادرمان توصيه کرد بهترين لباسهايمان را بپوشيم و پشت پنجره بنشينيم. مي‌گفت: «گرچه ممکن است آدم حقه‌باز و دغلي باشد، اما کسي چه مي‌داند شايد هم آدم خوبي باشد» حقه‌باز! … اين هم شد حرف؟! … مادر جان، راستي که زن بي‌شعوري هستي!
16 اکتبر: واريا مدعي است که من زندگي‌اش را سياه کرده‌ام. انگار تقصير من است که «او» مرا دوست مي‌دارد؛ نه واريا را! يواشکي از راه پنجره‌ام، يادداشت کوتاهي به کوچه انداختم. آه که چقدر نيرنگ‌باز است! با تکه گچ، روي آستين کتش نوشت: «نه حالا». بعد، قدم زد و قدم زد و با همان گچ، روي ديوار مقابل نوشت: «مخالفتي ندارم اما بماند براي بعد» و نوشته‌اش را فوري پاک کرد. نمي‌دانم علت چيست که قلبم به شدت مي‌تپد.
17 اکتبر: واريا آرنج خود را به تخت سينه‌ام کوبيد. دختره‌ي پست و حسود و نفرت‌انگيز! امروز «او» مدتي با يک پاسبان حرف زد و چندين بار به سمت پنجره‌هاي خانه‌مان اشاره کرد. از قرار معلوم، دارد توطئه مي‌چيند! لابد دارد پليس را مي‌پزد! … راستي که مردها، ظالم و زورگو و در همان حال، مکار و شگفت‌آور و دلفريب هستند!
18 اکتبر: برادرم سريوژا، بعد از يک غيبت طولاني، شب دير وقت به خانه آمد. پيش از آنکه فرصت کند به بستر برود، به کلانتري محله‌مان احضارش کردند.
19 اکتبر: پست فطرت! مردکه‌ي نفرت‌انگيز! اين موجود بي شرم، در تمام 12روز گذشته، به کمين نشسته بود تا برادرم را که پولي سرقت کرده و متواري شده بود، دستگير کند.
«او» امروز هم آمد و روي ديوار مقابل نوشت: «من آزاد هستم و مي‌توانم». حيوان کثيف!… زبانم را در آوردم و به او دهن کجي کردم
13 اکتبر: بالاخره بخت، در خانه‌ي مرا هم کوبيد! مي‌بينم و باورم نمي‌شود. زير پنجره‌هاي اتاقم جواني بلند‌قد و خوش‌اندام و گندم‌گون و سياه چشم، قدم مي‌زند. سبيلش محشر است! با امروز، پنج روز است که از صبح کله‌ي سحر تا بوق سگ، همان‌جا قدم مي‌زند و از پنجره‌هاي خانه‌مان چشم بر نمي‌دارد. وانمود کرده‌ام که بي‌اعتنا هستم.
15 اکتبر: امروز از صبح، باران مي‌بارد اما طفلکي همان‌جا قدم مي‌زند؛ به پاداش از خود گذشتگي‌اش، چشم‌هايم را برايش خمار کردم و يک بوسه‌ي هوايي فرستادم. لبخند دلفريبي تحويلم داد. او کيست؟ خواهرم واريا ادعا مي‌کند که «طرف»، خاطرخواه او شده و بخاطر اوست که زير شرشر باران، خيس مي‌شود. راستي که خواهرم چقدر ساده است! آخر کجا ديده شده که مردي گندم‌گون، عاشق زني گندم‌گون شود؟ مادرمان توصيه کرد بهترين لباسهايمان را بپوشيم و پشت پنجره بنشينيم. مي‌گفت: «گرچه ممکن است آدم حقه‌باز و دغلي باشد، اما کسي چه مي‌داند شايد هم آدم خوبي باشد» حقه‌باز! … اين هم شد حرف؟! … مادر جان، راستي که زن بي‌شعوري هستي!
16 اکتبر: واريا مدعي است که من زندگي‌اش را سياه کرده‌ام. انگار تقصير من است که «او» مرا دوست مي‌دارد؛ نه واريا را! يواشکي از راه پنجره‌ام، يادداشت کوتاهي به کوچه انداختم. آه که چقدر نيرنگ‌باز است! با تکه گچ، روي آستين کتش نوشت: «نه حالا». بعد، قدم زد و قدم زد و با همان گچ، روي ديوار مقابل نوشت: «مخالفتي ندارم اما بماند براي بعد» و نوشته‌اش را فوري پاک کرد. نمي‌دانم علت چيست که قلبم به شدت مي‌تپد.
17 اکتبر: واريا آرنج خود را به تخت سينه‌ام کوبيد. دختره‌ي پست و حسود و نفرت‌انگيز! امروز «او» مدتي با يک پاسبان حرف زد و چندين بار به سمت پنجره‌هاي خانه‌مان اشاره کرد. از قرار معلوم، دارد توطئه مي‌چيند! لابد دارد پليس را مي‌پزد! … راستي که مردها، ظالم و زورگو و در همان حال، مکار و شگفت‌آور و دلفريب هستند!
18 اکتبر: برادرم سريوژا، بعد از يک غيبت طولاني، شب دير وقت به خانه آمد. پيش از آنکه فرصت کند به بستر برود، به کلانتري محله‌مان احضارش کردند.
19 اکتبر: پست فطرت! مردکه‌ي نفرت‌انگيز! اين موجود بي شرم، در تمام 12روز گذشته، به کمين نشسته بود تا برادرم را که پولي سرقت کرده و متواري شده بود، دستگير کند.
«او» امروز هم آمد و روي ديوار مقابل نوشت: «من آزاد هستم و مي‌توانم». حيوان کثيف!… زبانم را در آوردم و به او دهن کجي کردم
0 نظرات :: از دفتر خاطرات يک دوشيزه
ارسال یک نظر
==> *** لطفا نام خود را در قسمت (نظر به عنوان : ) نام و آدرس اینترنتی وارد نمایید . *** <==