اعترافات ابلیس

اعترافات ابلیس (با تشکر از pink برای ارسال این مطلب)

کسی که وسوسه را آفرید من بودم

پدید آمد و شد ناپدید من بودم

کسی که موقع تولید آدم و حوا

نشست و ناخن خود را جوید من بودم

کسی که در شب تاریک و بیم موج پرید

به پشت نوح و به ساحل رسید , من بودم

کسی که تا سگ اصحاب کهف خوابش برد

پرید و زیر لحافش خزید , من بودم

در آن نمایش نارنج و یوسف و چاقو

کسی که دست خودش را کشید , من بودم !

کسی که رفت به صحرا و اشتباه گرفت

یزید را عوض بایزید , من بودم

کسی که آخر دعوای رستم و سهراب

بسوی مادر او می دوید , من بودم

کسی که از سگ ملا عمر چنان ترسید

که از بلندی جولان پرید , من بودم

کسی که در همه عمر اتل متل می کرد

و مثل توپ فقط می قلید , من بودم

کسی که گاو حسن را فروخت اینجا نیست

کسی که گاو حسن را خرید , من بودم

کسی که عاقبت از دست دوستدارانش

دقید و مرد و به گور آرمید , من بودم

کسی که گرچه نبارید نور بر قبرش

ولی به قبر کسی هم نرید , من بودم

کسی که در دل شب توی دخمه ای تاریک

ندای باطن خود را شنید , من بودم

کسی که بر سر نفسش چنان لگد کوبید

که تا زمان اجل می شلید , من بودم

کسی که یک شبه در حبس ، ماه شد آنقدر

که سایه اش هم از او می رمید من بودم

کسی که آنقدر آب خنک به او دادند

که تا دو هفته از او می چکید , من بودم

کسی که یک شبه البته چیزهایی دید

که بعد از آن نه شنید و نه دید , من بودم

خلاصه آنکه به گردن گرفت جرمش را

و توبه کرد به سبکی جدید , من بودم

چنانچه بین شما هم اگر کسی پرسید

نگید اسم کسی را بگید , من بودم !!!